İmam Hüseynin (ə) qatilləri nasibi və xaricilərdir

Cavab 6: İmam Hüseynin (ə) qatillərindən bəziləri ona belə deyirdilər: “Biz səninlə yalnız atana olan nifrətimizə görə döyüşürük.”[i]

Onların İmam Əli ibn Əbu Talibə (ə) qarşı nifrətlərinin məlum olduğu halda şiə olmalarını təsəvvür etmək mümkün deyil.

Onlardan bəziləri isə belə deyirdilər: “Ey Hüseyn, ey kəzzab oğlu kəzzab”[ii]

Başqa biri isə demişdi: “Ey Hüseyn, səni cəhənnəmlə müjdələyirəm.”[iii]  

Həmçinin belə deyənlər də olmuşdur: “Həqiqətən də sizin namazınız qəbul olunmaz.”[iv]

Onlar qəlblərində İmam Əli (ə) və İmam Hüseynə (ə) və ümumən  Əhli-beytə (ə) bəslədikləri nifrət və kinlərinə görə bundan başqa sözlər də deyiblər. Bu sözləri deyən kəslər necə şiə ola bilər axı?! Məlumdur ki, onlar nasibi və xaricilər idi.

İmam Hüseynə (ə) məktub yazanlar

 “Dedilər: Kufənin böyük şəxsləri – Şəbəs ibn Ribi Yərbui , Muhəmməd ibn Umeyr ibn Utarid ibn Hacib Təmimi, Həccar ibn Əbcər , Yezid ibn Haris ibn Yezid ibn Ruveym əş-Şeybani, Əzrə ibn Qeys, Əmr ibn Həccac Zübeydi ona yazdılar: “Vaxt çatıb, imkan yetişib. Əgər istəyirsənsə bizə tərəf gəl. Orduya başçılıq et. Vəssəlam”[v]

 İmam Hüseynin (ə) qətlində bir başa iştirak edənlər

İbn Əsir deyir: “Onu Sənan ibn Ənəs öldürdü. Deyilib ki, onu Şimr ibn Zil-Cövşən öldürüb və Xuli bin Yezid onun üzərində at çapdı. Həmçinin deyilib ki, onu Ömər ibn Səd öldürüb. Lakin bu güclü nəzər deyil. Doğru olan isə onu Sənan ibn Ənəs Nəxəinin öldürməsidir. Onu öldürənin Şimr və Ömər ibn Səd olduğu deyilməsinə gəlincə, ona görə belə deyilib ki, insanları onu öldürməyə təşviq edən və onun üstünə (öldürmək üçün) göndərən Şimr idi. Ömər isə ordunun başçısı idi. Ona görə də onun öldürülməsi Ömərə nisbət verildi. Xuli onun başını ibn Ziyada apardı və dedi: “Mənim miniklərimi gümüş və qızılla doldur. Mən nəsəb və ata-ana cəhətindən insanların ən xeyirlisini öldürmüşəm.”[vi]

Nəql olunur ki, Sənan ibn Ənəs onu öldürdükdə insanlar ona dedilər: “Sən Hüseyn ibn Əlini, Peyğəmbərin (s.a.s.) qızı olan Fatimənin oğlunu öldürdün.”[vii]

İbn Əsir deyir: “Hüseyn öldürüldükdə Ömər ibn Səd əmr etdi və onlar atlarına mindilər və Hüseyni atların altında tapdaladılar. Onunla birgə ölənlər yetmiş iki nəfər idi. O öldürüldükdə Ömər onun və əshabının başını ibn Ziyada göndərdi. İbn Ziyad insanları topladı, başları gətirdi və Hüseynin dodaqlarının arasına çubuqla vurmağa başladı. Zeyd ibn Ərqəm onun bu işi dayandırmadığını gördükdə belə dedi: “Bu çubuğu götür! Özündən başqa tanrı olmayana and olsun ki, Rəsulullahın (s) bu dodaqları öpdüyünü görmüşəm.” Sonra ağlamağa başladı. İbn Ziyad ona dedi: “Allah səni ağlatsın. And olsun Allaha əgər sən yaşlı olmasaydın boynunu vurardım.” Zeyd ibn Ərqəm oradan çıxıb camaata belə dedi Siz, ey ərəb kölələr, sizin Fatimənin oğlu Hüseyni öldürdüyünüz və Mərcanənin oğlunu başçı qərar verdiyiniz gündən sonra o sizin ən yaxşılarınızı öldürəcək, ən pislərinizi özünə kölə edəcək.”[viii]

 “İbn Ziyad otuz beş min nəfərlik qoşun hazırladı. Hürrü Qadisiyyədən olan min nəfərlə, Kəb ibn Təlhəni üç min nəfərlə, Ömər ibn Sədi dörd min nəfərlə, Şimri Şam əhlindən olan dörd min nəfərlə, Yezid bin Rikab Kəlbini iki min nəfərlə, Husayn ibn Numeyr Səkunini dörd min nəfərlə, Muzair ibn Rəhinə Mazənini üç min nəfərlə,  Nəsr ibn Hərşəni iki min nəfərlə, Şəbəs ibn Rəbini və Həccar ibn Əbcəri isə min nəfərlə göndərdi.”[ix]

İmam Hüseynin (ə) qətlinə fərman verən Yezid ibn Müaviyə idi

Cavab 7: Yezid ibn Muaviyə (l) İmam Hüseynin (ə) öldürülməsi məsuliyyətini məhz Ubeydullah ibn Ziyada (l) tapşırdı.

İbn Kəsir “əl-Bidayə vən-nihayə”də, Zəhəbi “Siyəru Əlamin-Nubəla”da həmçinin digər şəxslər də qeyd ediblər ki, Yunis ibn Həbib demişdir:

 “Ubeydullah Hüseyni və onunla olanları öldürdükdə onların başlarını Yezidə göndərdi. Əvvəlcə onları öldürdüyünə görə sevindi. Lakin çox keçməmiş buna peşman oldu. O, deyirdi: “Ey kaş Allah rəsulunun (s.a.s.) hörmətini saxlamaq və onun haqqını qorumağa xatir əziyətə dözər, Hüseyni (taxtda) öz yanımda saxlayar və əgər bu iş məni zəyif göstərsə belə onu istədiyi məsələdə hakim edərdim. Allah Ubeydullaha – Mərcanənin oğluna lənət etsin. O Hüseyni (döyüşə) məcbur etdi. Hüseyn istədi ki, yolunu dəyişdirsin ya da mənim yanıma gəlib əlini əlimə qoysun (yəni beyət etsin) və ya başqa bir yerə səfər etsin. O isə bunu qəbul etmədi və Hüseyni öldürdü. Müsəlmanlar onun öldürülməsinə görə mənə qəzəbləndi. Onların qəlbində mənə qarşı düşmənçilik yaratdı.”[x]

Allahın düşmənləri – Sənan ibn Ənəs və Şimr ibn Zilcovşən Şam əhlindən olan şəxslərlə birlikdə gəldilər və Hüseynin (ə) başı üzərində dayandılar.[xi]

Husayn ibn Numeyr isə Hums (Suriyada bir şəhər müt.) camaatındandır. Şimr ilə birgə olanlar isə əlli nəfər idilər. Əbdurrəhman Cufi də onlardandır. “Buğyətut-tələb”-də onun tərcümeyi-halı mövcuddur.[xii]

Ubeydullahla Muxtara qarşı şam ordusunda döyüşmək üçün Hüseynin qatillərindən bir qrup şəxs xaric oldu. Umeyr ibn Hubab, Furat ibn Salim, Yezid ibn Həzin və digər bir çox şəxslər bunlardandır.”[xiii]

Umeyr ibn Hubab Əba Əvər Suləmi qəbiləsindəndir. Müaviyənin tərəfdarıdır.[xiv]
Furat ibn Salim Cəzəri, Nofəl ibn Furatın atasıdır. İbn Mənzur “Muxtəsəru tarixi Diməşq”-də onun tərcümeyi halını yazıb deyir: “Siqədir.”[xv]

İbn Səd deyir: “Şam camaatından olan bir şəxs Hüseynin oğlu Əli Əkbəri çağırdı. Əli Əkbərin anası Məsud Səqəfinin oğlu Urvənin oğlu Əbu Murrənin qızı Aminədir. Aminənin anası isə Hərbin oğlu Əbu Süfyanın qızıdır. Həmin şəxs Əli Əkbərə dedi: “Sənin möminlərin əmiri (Müaviyə) ilə qohumluğun var. Əgər istəsən sənə aman verərik.” Əli Əkbər dedi: “And olsun Allaha ki, rəsulullah - sallallahu əleyhi və alihi səlləm – ilə qohumluq Əbu Süfyanla qohumluğdan  əlaqələri saxlamaqdan daha üstündür.” Sonra “Mən Əlinin oğlu Hüseynin oğlu Əliyəm, biz Peyğəmbərə (s) Şimrdən, Ömərdən və övladlığa götürülənin oğlundan (Yəni ibn Ziyaddan) daha yaxınıq.”[xvi]

Bütün bu deyilənlərdən məlum olur ki, şiələrin İmam Hüseyni (ə) qətlə yetirənlər və bu işdə əlləri olanlarla heç bir əlaqəsi yoxdur.